Cykl powstawał w latach 2017/2018. Kompozycje z tego okresu cechuje prostota formy, ograniczająca się do monochromatycznych płaszczyzn w obrębie jednej gamy. Do głosu dochodzą błękity i turkusy przełamane złotem. Delikatność prowadzenia pędzla w położonych detalach wydobywa z płócien niejednorodne światło i delikatną wibrację. Prostokątne formy sprawiają wrażenie, jakby wynurzały się z obrazu, co w połączeniu z grą światła daje efekt lekkiego ruchu. Widz ma wrażenie jakby formy wychodziły w przód lub cofały się w głąb obrazu. Ważnym elementem serii jest sama płaszczyzna barwna. Płótna często są bez ram, mają zamalowane, podwinięte brzegi, przeważnie mocowane z tyłu blejtramu, tak by dać wrażenie, że kompozycje są elementem większej całości.
